زیرلچکی یا بُن نایی  ( زر نا ) :
سکه‌های طلا یا نقره را به هم جوش می‌دهند وضمن زدن گوشه درسکه های زیر گلو در قسمت گره خورده دو بند لچک قرارش می‌دهند که به آن زیرلچکی یا بن نایی یا زر نا می‌گویند .بن نایی یا زیر لچکی کوتاه و کم حجم میباشد .
نا و تشنی در فرهنگ بختیاری به معنی گلو میباشد .

کفش  ( گیوه ) اورسی ( گالش ) :

در گذشته زنان همچون مردان همانگونه که در بعضی فیلمهای تاریخی میبینیم گیوه می‌پوشیدند ولی امروزه پوشیدن گیوه در میان زنان بختیاری دیگر معمول نیست و هیچ زن یا دختری گیوه نمی پوشد . آنان کفش چرمی رویه دار و غالبا به رنگ مشکی می‌پوشند که در زبان  بختیاری به آن اورسی 0rssi می‌گویند. از گذشته کفش‌های پلاستیکی ارزانی هم تولید و استفاده می‌شود که گالش یا گالشت نام دارد و زنان و مردان بختیاری همچنان از این کفش پلاستیکی درون نخی استفاده میکنند .

شلوار قِری :

شلوار قِری در اصل دامنی است با چین‌های فراوان تا حدود بالای پانصد چین که نیم تنهٔ پایین بدن را می‌پوشاند. میزان پارچه مصرفی جهت زنان حدود دوازده الی چهارده مترطول میباشد و بلندی آن بستگی به قد هر شخص دارد . در گذشته از پارچهٔ مخمل کرپ یا طاوسی یا صدف استفاده می‌شد که بسیار جذاب ولی سنگین و گران بود ولی امروزه از پارچه‌های سبکتر وارزانتراستفاده می‌شود. نوع دوخت جدید آن به علت سنگینی شلوارقری هفت مترپارچه سبک پولک داراز جنس ساتن که براق نیز میباشد استفاده میگردد و بعضا شلوار را به خود شلوار قری میدوزند که علت اینکار بیشتر حالت پف دادن به شلوار قری میباشد. قبلا به جای کش، از بند نخی حدود نیم تا یک سانت یا طناب باریکی استفاده می‌کردند که در اصطلاح محلی به آن دم شلوارمی گویند. زنان ، زیر شلوار قری یک زیرشلواری می‌پوشیدند که به آن پاکَش می‌گفتند.ارتفاع شلوار قری از کمر تا مچ پا میباشد .

پیراهن :

پیراهنی آستین بلند و مچ دار راسته است که در قسمت پیش سینهٔ چاکدارآن، سه دکمه چفت دوخته می‌شود . بالا تنه و دامنش صاف و بدون چین می‌باشد . بلندی آن تا زیر زانو می‌رسد و دو طرف پایین دامن آن را معمولا به اندازهٔ ۲۰ سانتیمتر یا یک وجب  چاک می‌دهند.که این درز را تریز نیز میگویند . انتخاب رنگ پیراهن به سن و سال زنان و دختران بستگی دارد که الهام گرفته از طبیعت و فرهنگ میباشد . که معمولا از پارچه های گل دار سیاه و سفید و آبی و سفید و رنگهای مختلف استفاده میشود . جنس پیراهن قدیم معمولا نخی یا پلیون ؛ صدف ؛ یا نوعی پارچه به اصطلاح کودری بوده ؛ جنس پیراهن جدید معمولا مخمل یا پولکی دار میباشد . بلندای پیراهن به قد زنان و دختران و طول مصرفی آن به دو مترو پنجاه تا سه متر میرسد .

دستمال  ( شده ) :

نوع خاصي از دستمال است که زنان براي عزا و سر درد برسر مي‌کنند . اين دستمال چهارگوش ، مشکي ، بزرگ و جنس آن معمولا ابريشمي است که در واقع مي‌توان آنرا نوعي پيشاني بند به حساب آورد چرا که زنان آنرا روي پيشاني مي‌بندند و سپس دو سر انتهايي آنرا در پشت سر به هم گره مي‌زنند. در بعضي از لهجه ها به آن شده ميگويند .

بندسوزن ( بند سيزن ) :
 
بند سوزن معروف به زبان بند سيزن از پشت سر تا کمرگاه آويزان مي‌شود. دو سراين ريسمان يا زنجيره نقره را که پر از مهره و زيور و زينت آلات ديگرمانند سکه هاي قديمي است، به وسيله گيره و يا دوسنجاق قفلي بر روي لچک محکم مي‌کنند و به پشت سر و کمر مياندازند و جلوه بسيار زيبا و خاصي به لباس مي دهد . بند سيزن خود داراي دو ميله سوزن نقره ميباشد . سالهاست که هنرمندان به علت گراني نقره و مهره جات اصيل و ظرافت سکه کسي مبادرت به ساخت اين نوع کار مشغول نميباشد . بند سوزن را تيي سري يا سوزن جوقي نيز در فرهنگ زبان بختياري نيز ميگويند . که جوقي بودن آنرا ملقب به دوران سلجوقيان نسبت داده اند اما تا کنون سنديت کتبي دراين زمينه دست نيافته ايم .  

مينا :

 مينا  روسري بلند ی از پارچه نازک حريرو تورمانند به رنگهاي آبي، سبز، زرد، سرخ و يا بنفش ورنکهاي تيره تراست. معمولا اندازه استاندار طولي مينا به سه متر ميرسيده جوانان از رنگهاي روشن و زنان ميانسال از رنگهاي تيره استفاده مي‌کنند. قابل ذکر اينکه مينايي که اکنون در ميان زنان شهر نشين استفاده ميگردد به علت گراني کيفيت پارچه ميناي اصيل زنان بختياري نميباشد .

 لچک :

لچک کلاه مانندي است که در برخي گويش‌ها ، کلچه ناميده مي‌شود . حدودااندازه آن به اندازه پهناي پشت سر و رويه آن از بغل گوش تا گوش است که قسمت پشت آن در زيرمينا قرارگرفته وبا سوزني به مينا متصل مي‌گردد. روي لچک با طراحي بسيار زيبا منجوق دوزي شده است و دو بند دارد که از کنار گوشها گذشته و زير گلو به هم گره مي‌خورند تا لچک را روي سر ثابت نگه دارند. لچک را با پولکهاي کوچک و همچنين مهره‌هاي ريز به نام منجوق ( منجق ) تزيين مي‌کنند که جلوه‌اي خاص به لچک مي‌دهند. لچک زنان بختياري انواع گوناگون دارد ورايج ترين آن ريالي و لچک الماس نما مي‌باشد که در تزيين آن از سکه‌هاي قديمي (ريال) استفاده مي‌شود.قديمي ترين سکه هايي که تا کنون توسط خود اينجانب رويت گرديده مربوط به دوره  ناصر الدين شاه قاجار ؛احمد شاه قاجار و رضا شاه ميباشد . جنس لچک معمولا از پارچه مخمل با رنگهاي کوناگون و با شرايط سني افراد ميباشد .
 

لباس زنان بختياري شامل : لچک ، زيرلچک ، مينا، بندسوزن ، دستمال ، پيراهن ، شلوار قري ، جلزقه ، گو سر دستمال و کفش مي‌باشد .

 لچک :

لچک کلاه مانندي است که در برخي گويش‌ها ، کلچه ناميده مي‌شود . حدودااندازه آن به اندازه پهناي پشت سر و رويه آن از بغل گوش تا گوش یا شقیقه تا شقیقه است که قسمت پشت آن در زيرمينا قرارگرفته وبا سوزني به مينا متصل مي‌گردد. روي لچک منجوق دوزي شده است و دو بند دارد که از کنار گوشها گذشته و زير گلو به هم گره مي‌خورند تا لچک را روي سر ثابت نگه دارند. لچک را با پولکهاي کوچک و همچنين مهره‌هاي ريز به نام منجق ( منجق ) تزيين مي‌کنند که جلوه‌اي خاص به لچک مي‌دهند. لچک زنان بختياري انواع گوناگون دارد ورايج ترين آن ريالي و لچک الماس نما مي‌باشد که در تزيين آن از سکه‌هاي قديمي (ريال) استفاده مي‌شود و جنس پارچه آن معمولا از مخمل میباشد استفاده از نوع رنگ بستگی به شرایط سنی در زنان ایل را دارد .قديمي ترين سکه هايي که تا کنون توسط خود اينجانب رويت گرديده مربوط به دوره  ناصر الدين شاه قاجار ؛ احمد شاه قاجار و رضا شاه ميباشد .